Ezer İnsanı

Hayat çarkı dişlisine sarınca
Döndedir dönderir ezer insanı
Yoğurur kaç bin kez dert teknesinde
Bindirir bindirir ezer insanı

Elini ekmeğe yetirmez eder
Derdi derde ekler bitirmez eder
Mecnun’un çölünden getirmez eder
Gönderir gönderir ezer insanı

Yokluk gömleğini giydirir baştan
Düz değil feleğin yolu yokuştan
Yol vermez bir türlü geçirmez kıştan
Sindirir sindirir ezer insanı

Çeker perdesini kapar camını
Koyar da eleğe eler gamını
Yıkar harap eder gönül damını
İndirir indirir ezer insanı

Muhannete muhtaç eder kul eder
Bülbül olsan dillerini lal eder
Akıtır da gözyaşını sel eder
Dindirir dindirir ezer insanı

Bu dünyanın ereğine ermeden
Gönül dağı mutluluğu görmeden
İHLÂSÎ’ye ışığını vermeden
Söndürür söndürür ezer insanı


Not: Bu şiir Bekir Akbulut (Ozan İhlasi) tarafından aktarılmıştır.

Bu Şiiri Arkadaşınıza Tavsiye Edebilirsiniz                                                 Yazdır

Şiir Hakkında Görüş/Hata/Düzeltme Bildirmek İstiyorum

[<<-Geri ]